Świątynię ufundowano po pożarze wsi, w którym spłonął poprzedni kościół (koniec XVIIw.). Organizatorem prac związanych z odbudową był ks. Marcin Głomski, proboszcz w Konarzynach k. Chojnic w latach 1688-1716. Nieznana jest dokładna data powstania obiektu.

Ogólne proporcje bryły oraz niektóre detale konstrukcyjne wskazują na barokowe inspiracje anonimowego budowniczego kościoła. W 1740r. przy zachodniej ścianie nawy dostawiono dzwonnicę. Pod koniec XVIIIw. przy okazji gruntownego remontu odnowiono wnętrze budynku, m.in. wprowadzono rokokowe sprzęty i dekoracje. Po 1812r. ściany w nawie, prezbiterium i zakrystii wyklejono papierowymi, ręcznie barwionymi kołtrynami (arkuszami czerpanego papieru zadrukowanymi w technice drzeworytu), zdobionymi kwiatowym ornamentem. W 1916r., z chwilą poświęcenia w Swornegaciach murowanej świątyni neobarokowej, stary budynek kościoła opustoszał.

Istotną rolę w zachowaniu obiektu we wsi odegrał Władysław Drapiewski - pomorski artysta, malarz i konserwator. Po przekazaniu budynku Muzeum i poświęceniu go w 1987r. przywrócono jego sakralną funkcję. Podstawowe wyposażenie wnętrz: ołtarze, ambona, stół komunijny, ława kolatorska, ławy dla wiernych i tym podobne przejęto wraz z budynkiem kościoła. Co ciekawe, już Izydor Gulgowski widział możliwość ocalenia budowli dla przyszłych pokoleń przez przeniesienie jej do Muzeum.

Brama w ogrodzeniu została wykonana na wzór nieistniejącej już bramy cmentarnej w Niezabyszewie k. Bytowa.