Idea zbudowania piramidy w tym miejscu pojawiła się już w czasie rządów Napoleona. Z kolei pomysłodawcą budowy szklanej piramidy był prezydent François Mitterrand (zwany przez Francuzów Sfinksem ze względu na zamiłowanie do egipskiej kultury). Za projekt Piramidy Luwru (fr. La Pyramide) odpowiedzialny był chiński architekt, zdobywca nagrody zwanej architektonicznym Noblem, pierwszy architekt spoza Francji, któremu w ogóle pozwolono na prace przy słynnym kompleksie pałacowym.

Modernistyczna szklana Piramida Luwru, otwarta w 1989r., była wzorowana na Piramidzie Cheopsa - nachylenie jej ścian wynosi 51° (w Piramidzie Cheopsa to 51°50'). La Pyramide ma wysokość 21,65m, a każdy z jej boków ma długość 35,42m. Konstrukcję tworzy stalowy szkielet oraz 673 tafle szkła laminowanego, które po raz pierwszy zostało użyte w tak dużej konstrukcji. Całość waży 180 ton.

W rzeczywistości Piramida Luwru to kompleks 5 piramid. Pod największą z nich znajduje się główne wejście do Muzeum oraz kasy biletowe. Trzy kolejne mniejsze piramidki oznaczają ścieżki do trzech skrzydeł pałacu, zaś piąta to słynna Odwrócona Piramida (fr. La Pyramide Inversée), znajdująca się w podziemnym pasażu handlowym. Jej podstawa, zwrócona ku górze, zlokalizowana jest na środku wysepki ronda na dziedzińcu Luwru. Masa piramidy wynosi 30 ton. Jej wierzchołek zawieszony jest około 140cm nad podłogą, a pod nim znajduje się mała piramida kamienna. Wierzchołki piramid prawie dotykają do siebie. Szklane tafle o grubości 3cm łatwo rozszczepiają światło słoneczne, dając tęczowe refleksy na posadzce. W powieści Kod Leonarda da Vinci Odwrócona Piramida odgrywa kluczową rolę - jest symbolem kobiecości, zaś mała piramidka pod spodem - wierzchołkiem dużej piramidy, w której znajduje się tajne pomieszczenie z sarkofagiem św. Marii Magdaleny. Jest to oczywiście fikcja literacka, a mała piramidka jest... ruchoma!!! Za pomocą specjalnego wózka regularnie jest przemieszczana podczas sprzątania.

Pomysł zbudowania nowoczesnej piramidy przed Muzeum Luwru od początku budził kontrowersje. Dotyczyły one przede wszystkim zatracania się historycznego charakteru tej przestrzeni, nie uszanowania powagi miejsca, ale także przesadnej pogoni za nowymi wzorcami architektonicznymi. Niektórzy krytycy wprost nazywali projekt żartem czy próbą uczynienia z Paryża lunaparku. Zwolennicy jako argumenty podawali m.in. wywołanie turystycznego ożywienia, ale także uznali budowlę za międzynarodową konstrukcję. Piramida Luwru została doceniona w XXIw. Obecnie stanowi integralną część paryskiego krajobrazu i uważana jest za trzecią najważniejszą atrakcję turystyczną Luwru (po Mona Lisie i Wenus z Milo). Budowla zapisała się w historii świata jako arcydzieło architektury nowoczesnej XXw.