Wieża św. Jakuba (fr. La Tour Saint-Jacques) jest ostatnim zachowanym fragmencie gotyckiego kościoła św. Jakuba Starszego. Ta świątynia z XIw. wraz z ulicą św. Jakuba stanowiła w średniowieczu element wielkiej, ogólnoeuropejskiej drogi pielgrzymkowej do grobu św. Jakuba Starszego w hiszpańskim Santiago de Compostella. Kościół przeszedł zasadniczą przebudowę na początku XVw. Została ona sfinansowana przez cech rzeźników, zamieszkujących najbliższą okolicę, stąd od tej pory obiekt funkcjonował w opinii publicznej jako Św. Jakub od Rzeźników (fr. Saint-Jacques de La Boucherie). W XVIw. do kościoła została dobudowana wieża z dzwonnicą o łącznej wysokości 52m, wzniesiona na planie kwadratu, bez iglicy, z 10-metrowym posągiem patrona na szczycie. W czasie Rewolucji Francuskiej kościół wraz z wieżą został znacjonalizowany i sprzedany wraz z prawem do wyburzenia. Nabywca kościół zburzył, ale samą wieżę zachował będąc przekonanym, że to w niej swoje eksperymenty przeprowadzał Blaise Pascal (który wprawdzie pracował w kościele św Jakuba, ale innym). Przypomina o tym jego pomnik, umieszczony u podstawy wieży. W 1824r. wieżę zakupił przemysłowiec, aby założyć tam odlewnię ołowiu (ze szczytu spuszczano krople roztopionego ołowiu, które spadając stygły, formując się w małe kulki i tak powstawała amunicja do karabinów :). W 1836r., po dwóch pożarach, wieżę kupiły władze Paryża i sfinansowały remont budowli, by stała się ozdobą pierwszego w mieście publicznego parku. Na szczycie wieży umieszczono nową, 4-metrową figurę jej patrona. W 1850r. Moniteur donosił, że "na szczycie zainstalowano znakomitą latarnię morską, która miała być oświetlana światłem elektrycznym, które miało oświetlić całą dzielnicę". W 2poł. XIXw. na szczycie wieży zainstalowano laboratorium meteorologiczne, gdzie przeprowadzane były eksperymenty związane z badaniem ciśnienia atmosferycznego.