Park Narodowy Jezior Plitwickich (chor. Nacionalni Park Plitvička Jezera) położony jest w południowej części gór Mała Kapela, wchodzących w skład Gór Dynarskich. Pierwszy rezerwat na tym terenie został założony w 1928r. Park narodowy natomiast rozpoczął swą działalność w kwietniu 1949r. W 1979r. Park Narodowy Jezior Plitwickich znalazł się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO. Granice, kilkakrotnie poszerzane, ostatecznie w 1997r. objęły powierzchnię 29500 ha.

Jeziora Plitwickie położone są blisko granicy Chorwacji z Bośnią i Hercegowiną w rejonie określanym jako Krajina. Do terytorium tego podczas rozpadu Jugosławii w I połowie lat dziewięćdziesiątych XXw. zgłaszali pretensje także zamieszkali w Bośni Serbowie, nazywając je "Republiką Serbską Krajina", tym bardziej, że choć sam Park formalnie podlegał chorwackim władzom, to okoliczną ludność w owym czasie stanowili jednak w większości Serbowie. W marcu 1991r., na Wielkanoc, doszło w rejonie Jezior do starcia uzbrojonych serbskich separatystów z chorwackimi siłami bezpieczeństwa, w wyniku którego po każdej ze stron poniosła śmierć jedna osoba. Wydarzenie to wzmogło znacznie napięcie pomiędzy domagającą się autonomii jugosłowiańską republiką Chorwacji, a władzami Jugosławii i istotnie wpłynęło na późniejsze wydarzenia, w tym na formalną deklarację niepodległości Chorwacji i będącą jej konsekwencją wojnę jugosłowiańsko - chorwacką.

Kompleks Jezior Plitwickich tworzą dwa zespoły połączonych kaskadowo jezior, tzw. Górne Jeziora (chorw. Gornja Jezera) i Dolne Jeziora (chorw. Donja Jezera), łącznie 16 jezior krasowych. Jeziora zasilane są systemem wód powierzchniowych, wśród których wyróżniają się potoki Crna Rijeka i Bijela Rijeka. Jeziora oddzielone są od siebie trawertynowymi groblami, na których tworzą się wodospady, których naliczono tutaj ponad 90. Długość wszystkich jezior wynosi łącznie 8,2 km, a ich łączna powierzchnia - około 200 ha.

W skład Górnych Jezior wchodzą kolejno: Prošćansko jezero, Ciginovac, Okrugljak, Batinovac, Veliko jezero, Malo jezero, Vir, Galovac, Milino jezero, Gradinsko jezero, Burgeti i Kozjak. Jezioro Kozjak jest największym ze wszystkich jezior: ma powierzchnię 80 ha i jest głębokie na 49,5m. W skład Dolnych Jezior wchodzą: Milanovac, Gavanovac, Kaluđerovac i Novakovića Brod, usytuowane kolejno w głębokiej i wąskiej kanionowatej dolinie. Potok Plitvica, dopływający po powierzchni otaczającej Plitwickie Jeziora wierzchowiny w rejon najniższego z jezior, spada w głąb doliny wysokim na 78m Wielkim Wodospadem (chorw. Veliki Slap). Jest to największy wodospad Chorwacji. Wody Plitvicy i systemu Jezior Plitwickich łączą się w wysokiej na blisko 25m kaskadzie Sastavci (chorw. Slapište Sastavci), poniżej której dają początek rzece Korana. Różnica wysokości pomiędzy taflą pierwszego jeziora (Prošćansko Jezero, 636m n.p.m.) a początkiem rzeki Korany (480m n.p.m.) wynosi 156m.

Na terenie parku znajdują się również jaskinie. Największe z nich to Supljara o długości 70m i Golubinjaca o długości 160m.

Flora i fauna Parku są bardzo bogate.

Na terenie parku stwierdzono około 1100 gatunków roślin, w tym wiele endemitów. Są tu rośliny zarówno śródziemnomorskie, jak i właściwe terenom borealnym.

Dominującym gatunkiem w lasach otaczających jeziora jest buk zwyczajny – 73% powierzchni leśnej to lasy bukowe. Drugi ważny gatunek to jodła pospolita (22%). Powszechnie występują również: klon jawor, klon zwyczajny, dąb bezszypułkowy, wiąz górski, a z iglastych: świerk pospolity, sosna czarna i sosna zwyczajna. Dość licznie spotykane są dorodne okazy cisa pospolitego, zarówno w formie drzewiastej jak i krzaczastej. Jodłowo-bukowe lasy, które zachowały swój naturalny charakter, tworzą Puszczę Dynarską. Lasy na tym terenie pełnią bardzo ważną funkcję, zapobiegają erozji gleby i przenoszeniu jej do jezior przez biegnące w dół zboczy strumienie.

Spośród roślin zielnych należy wymienić występowanie na terenie Parku blisko 50 gatunków storczykowatych, a więc prawie tyle samo, co na terenie całej Polski. Wśród nich spotykana jest najładniejsza europejska orchidea – obuwik pospolity.

Ryby – Mimo niezwykle czystych wód, a może właśnie dlatego, nie ma tu zbyt wielu gatunków ryb. Najbardziej pospolitą jest troć wędrowna. Inne gatunki to: strzebla potokowa oraz golec, kleń i pstrąg potokowy wprowadzone przez człowieka.

Płazy – Ta grupa kręgowców jest reprezentowana dość licznie, a najwięcej jest salamandry plamistej. Inne płazy występujące w Parku: traszka górska, traszka zwyczajna, żaba zwinka, żaba trawna, rzekotka drzewna, ropucha szara i kumak górski.

Gady – Ze względu na długo zalegającą pokrywę śnieżną nie ma ich zbyt wiele, ale w miejscach nasłonecznionych spotkamy: jaszczurkę żyworodną, jaszczurkę zieloną, zaskrońca zwyczajnego, a także żółwia błotnego i żmiję nosorogą.

Ptaki (awifauna) – Występuje tu największa w Chorwacji populacja pluszcza, a wszystkich gatunków występujących tutaj naliczono około 140. Są to między innymi: głuszec, bocian czarny, puchacz, sóweczka i klika gatunków dzięciołów. Zalatuje tu także orzeł przedni, a na skałach kanionu Korany gniazduje sokół wędrowny.

Ssaki – Okolice jezior zamieszkują wilki, lisy, kuny, borsuki i niedźwiedzie brunatne. z powodzeniem introdukowano rysie. Występuje tu również wydra – jeden z bardziej zagrożonych ssaków centralnej Europy. Z roślinożerców mamy tu sarny, dziki i jelenie. W Parku żyje również 15 gatunków nietoperzy, w tym m.in. związany z terenami leśnymi mopek zachodni.