Wyspa Hvar (wł. Lesina) jest długa (68 km) i wąska (4 do 10,5 km). Jej powierzchnia wynosi 297,38 km2, długość linii brzegowej - 270,0 km, a liczba mieszkańców - 11,5 tys. Odbijająca od lądu stałego na wysokości miasta Drvenik, wyspa rozciąga się między wyspami Brač a Korčula, na linii wschód - zachód. Od północy omywa ją Hvarski kanał, a od południa kanały Šćedrovski, Korčulanski i Neretvanski. Największe miejscowości na wyspie to Hvar, Jelsa, Stari Grad, Vrboska i Sućuraj. Na Hvarze nie ma żadnych rzek ani jezior, a roczna suma opadów wynosi mniej niż 800 mm. Największe w Chorwacji nasłonecznienie (średnio 2724 godz. rocznie) powoduje, że wyspa jest atrakcyjna nawet zimą.

Najwyższy szczyt wyspy to Sveti Nikola (626m n.p.m.). Po północnej stronie wybrzeża występują półwyspy i zatoczki, natomiast południowy brzeg jest stromy i skalisty. Hvar jest znany z niebezpiecznych i krętych dróg. Chorwaci mają nawet swoje powiedzenie, jeśli chcą komuś źle życzyć: "obyś zginął na drogach Hvaru".

Wyspa porośnięta jest roślinnością śródziemnomorską (makią), a także lawendą, dlatego też Hvar znana jest również jako "lawendowa wyspa", ze względu na sadzoną masowo lawendę, która jest jednym z głównych źródeł dochodów wyspy.

Do tradycyjnych zajęć ludności należy rybołówstwo oraz uprawa winnej latorośli, oliwek, fig, a także lawendy i rozmarynu. Bardziej intratne źródło utrzymania to turystyka, którą też można nazwać "tradycyjną", jako że rozwija się już od ponad 140 lat - pierwszą organizację turystyczną założono w 1868r.

W 2008r. krajobraz kulturowy wyspy Hvar został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO pod nazwą "Równina Starego Gradu".