Zamek Poenari (rum. Cetatea Poenari), znany także jako Cytadela Poenari, w okręgu Ardżesz, na wzgórzu nad doliną uformowaną przez rzekę Ardżesz, blisko Gór Fogaraskich, usytuowany na szczycie wzgórza, po lewej stronie Szosy Transfogarskiej, pnącej się do góry, został założony mniej więcej na początku XIIIw. przez pierwszych władców Wołoszczyzny. Około XIVw. stał się główną twierdzą władców z dynastii Basarab. W kolejnych kilku dekadach nazwiska rezydentów zmieniały się kilkakrotnie. W XVw. potencjał zamku dostrzegł Wład Palownik, który odbudował i wzmocnił mury twierdzy, tworząc z niej jedną ze swoich głównych fortec. W tym miejscu Wład był oblegany przez wojska tureckie dowodzone przez swojego brata Radu. Żona Palownika, zdając sobie sprawę z beznadziejnej sytuacji rzuciła się ze skał do rzeki. Władowi udało się uciec sekretnymi tunelami w góry.

Chociaż zamek był użytkowany jeszcze w wiele lat po śmierci Włada, został opuszczony w pierwszej połowie XVIw. i zrujnowany w XVIIw. Z powodu swojego rozmiaru i położenia zamek był bardzo trudny do zdobycia czy zniszczenia. Jednak w 1888r. obsunięcie się ziemi zrujnowało część zamku, która zsunęła się do rzeki. Pomimo to zamek został szybko naprawiony, a mury i wieże stoją do dziś. Obecnie do zamku prowadzi 1440 schodów.