Droga Transfogaraska lub Trasa Transfogaraska (rum. Transfăgărășan) to nazwa drogi krajowej DN7C w Rumunii o długości 151 km. Najwyżej po Transalpinie położona droga Rumunii - osiąga 2034m.n.p.m.

Droga Transfogaraska przecina z północy na południe Góry Fogaraskie (rum. Munții Făgăraș) - najwyższe pasmo górskie rumuńskich Karpat, między ich dwoma najwyższymi szczytami - Moldoveanu i Negoiu. Łączy miasta Sybin w Siedmiogrodzie i Pitești na Wołoszczyźnie, choć tak naprawdę od północy za początek trasy uważana jest miejscowość o nazwie Cârţişoara, a na południu kończy się w miejscowości Curtea de Argeș. Najbardziej spektakularnie prezentuje się od strony północnej. Przy trasie od strony południowej znajdują się liczne atrakcje, m.in. zapora na rzece Ardżesz o wysokości 160m, tworząca jezioro Vidraru (w czasie, gdy ją budowano, była najwyższą zaporą wodną w Europie) oraz zamek Poienari. Przy drodze działa kilka hoteli i schronisk. Na trasie znajduje się pięć wiaduktów, kilka mniejszych tuneli oraz liczne zakręty. W najwyższym punkcie znajduje się jezioro Bâlea i najdłuższy tunel w Rumunii (884 m), przecinający łańcuch górski.

Ze względu na liczne zakręty na drodze obowiązuje ograniczenie prędkości do 40 km/h. Tunel w najwyższym punkcie drogi jest zamknięty od października (lub listopada) do kwietnia (lub maja) z powodu śniegu i wiatrów.

Droga Transfogaraska została zbudowana w latach 1970-1974 za czasów Nicolae Ceaușescu. Początkowo miała znaczenie militarne. Podczas jej budowy wykorzystano miliardowe sumy pieniędzy i 6 milionów kilogramów dynamitu. Czterdziestu budujących ją żołnierzy straciło życie.